Eskolan txerto bat jarri ziguten...

Beldur mordo daude, pertsonak beste beldurrak. Helduontzat, egoera ezezagunak  gehien beldurtzen gaituzten gauzak dira.

Haurra nintzenean txertoen beldur nintzen, ez bakarrik txertoen beldur, baizik eta txertoak jartzen zituen erizainen beldur ere.

Hiru edo lau urte nituenean bizpahiru erizain etorri ziren eskolara. Erizainak ikustean gu ez izutzeko, aurreko egunean hezitzaileek kontatu ziguten txerto bat jarriko zigutela. Haur bakoitzak nahiago zuen tresna, jostailu edo zapi bat etxetik ekarri zezakeen ausardia lortzeko txertoa jartzeko momenturako.

Gela bakoitza poliki-poliki ateratzen ari zen ilara bat eginez. Ilaran geundela bat-batean ikaskide batek korrika ziztu bizian ihes egin zuen.

Hain izututa zegoen, non eskailerak gora egin zuen. Hezitzaileek lasterka, bere atzetik eskaileratik gora urrundu ziren. Ilaran geunden guztiok aho zabalik geratu ginen. Baina, egia esan, guztiok barra egiten hasi ginen. 

Gaur egun, urtero-urtero,  maila berdinean egon garenok ikasketak burutzen, elkartzen garen guztietan bizitako egoera horrek barregura sortarazten digu.  

Bizipenak besteekin partekatzeko altxorrak dira, hona hemen nire bizitzako bat.